Puurs-Sint-Amands

Alice Munro is een van de weinige auteurs die het vertellen van kortverhalen tot een kunst op zich heeft verheven. De liefde van een goede vrouw, haar negende boek ondertussen, werd dan ook terecht bekroond met de Canadese Giller Prize en de Amerikaanse National Book Critics Circle Award. Hoewel ze reeds bijna zeventig is, produceert Munro nog steeds proza van topkwaliteit.

De liefde van een goede vrouw is een verzameling van acht kortverhalen, die genoemd werd naar het eerste in de rij, en deze vlag dekt inderdaad de hele lading. Op de eerste bladzijden van het titelverhaal ontdekken drie jongens in de rivier de lichtblauwe Austin met het lijk van meneer Willens, de opticien, erin. Na een typering van de niet zo idyllische thuisomgeving van Cece, Jimmy en Bud wordt de camera gericht op het huis van de family Quinn, waar een doodzieke vrouw thuis verpleegd wordt door Enid. Haar beide kinderen heeft de zieke het liefst uit de weg, en met haar man botert het blijkbaar ook niet al te best. Maar de echte hoofdfiguur blijkt nu de ongetrouwde Enid te zijn, die op haar veertigste het gevoel heeft dat het leven aan haar voorbijgegaan is. Ergens hoopt ze nog op een laatste kans met Rupert Quinn, wanneer alles achter de rug zal zijn. Maar dat is buiten de giftige mevrouw Quinn gerekend, die haar duidelijk in haar nopjes op haar sterfbed 'bekent' dat het haar man was die Willens uiteindelijk in de rivier deed belanden, nadat hij hem met haar betrapt had. Impulsief plant Enid een melodramatisch afscheid. Een ander crisismoment beleven we in het laatste verhaal, 'De droom van mijn moeder', waarin een violiste uiteindelijk van haar dochtertje leert houden, net voor het te laat is. In 'De kinderen blijven' kiest een andere moeder voor een jonge, waarschijnlijk slechts tijdelijke minaar in ruil voor haar getrouwde leven waarop ze uitgekeken is. De acute pijn bij de onvermijdelijke achterlating van haar kinderen die chronisch zal worden, moet zij erbij nemen.

Munro is meesterlijk in de opbouw van haar verhalen, haar typeringen en bijna fotografische beschrijvingen. Zij gaat in op de dilemma's die diep menselijke, maar vooral vrouwelijke situaties kenmerken, en de keuzes die gemaakt worden: "Een vloeibare keuze, een gefantaseerde keuze wordt uitgegoten en onmiddellijk hard; hij heeft zijn onbetwistbare vorm aangenomen." Waarna de protagonisten natuurlijk evenzeer met allerlei problemen geconfronteerd blijven. De liefde van een goede vrouw, de gevolgen en de beperkingen... Een bewonderenswaardige kroniek. [Ingeborg Landuyt] Verberg tekst

De negende bundel van een in Canada en Amerika geliefd en vaak bekroond schrijfster – ze wordt daar wel met Tsjechov vergeleken. Ze werd geboren in 1931 en een centraal thema in haar werk is de veranderende moraal, waarbij de jongste generatie niet altijd de meest vooruitstrevende is. Hoofdpersonen in deze acht verhalen-met-open-einde zijn vrouwen van uiteenlopende leeftijden, die hun relaties met ouders, vriendinnen, kinderen, baby’s of echtgenoten verkennen. Via een dramatische gebeurtenis als overspel of de ontdekking van een misdrijf komen ze tot dieper inzicht in zichzelf en anderen. De verhalen beslaan vaak tientallen jaren. De lezer moet met al die terugblikken soms wel erg goed opletten op ‘hints’ en er wordt ook veel gerefereerd aan andere boeken, kunst enz. De vertaling is over het algemeen adequaat en deze bundel, de eerste vertaalde sinds 1991, zal ook hier een ruim vrouwenpubliek aanspreken. De schrijfster kreeg onlangs de Nobelprijs voor literatuur 2013. Gebonden uitgave op klein formaat met leeslint, kleine druk. Verberg tekst