Het leven van vroeger en van nu gezien door de ogen van twaalf bewoners van een verzorgingstehuis. Alle verhalende gedichten hebben eindrijm, dikwijls gepaard en/of gekruist rijm. De twee bij elkaar horende gedichten zijn bewust aan elkaar gekoppeld. Zo heeft een oma op latere leeftijd twee kinderen geadopteerd, terwijl ze in haar jonge jaren zelf niet in verwachting raakte. Naast thema’s die bij ouderdom horen (dementie, eenzaamheid, dood) komen ook andere aan bod (seksuele geaardheid, oorlog, verliefdheid). Naast de tekstuele portretten (liefdevol, grappig, ontroerend of schrijnend beschreven) gaat speciale aandacht uit naar de vormgeving: groot formaat boek met hardkartonnen omslag, uitklapbare pagina’s bij elke twee gedichten, spiraal binnen de band en kunstzinnige/eigenzinnige illustraties (linosneden met schaduwknipsels in een aparte kleurstelling). Hetzelfde duo kreeg voor 'Ik leer je liedjes van verlangen, en aan je apenstaartje hangen' (2010)* een Zilveren Griffel. Originele invalshoek om als (groot)ouder voor te lezen aan de (klein)kinderen, waarbij ze zien dat ouderen ooit kinderen waren of zelfs nu nog een beetje zijn. Ook bruikbaar op school, om bijvoorbeeld voor te lezen. Leeftijdloze, waardevolle uitgave voor ca. 9 t/m 12 jaar, maar ook voor de (groot)ouders zelf. Verberg tekst