Maeve Kerrigan is geboren in Londen als dochter van Ierse ouders, waardoor ze zich in de ene noch de andere traditie thuis voelt. Ze is knap, opvliegend en de rijzende ster aan het Londense politiefirmament. Ze heeft bindingsangst en toch heeft haar vriend Rob veel voor haar over: hij geeft het werk dat hij graag doet op want koppels mogen niet in hetzelfde team werken. Maeve ziet er geen graten in om de jongens van repliek te dienen als ze weer eens seksistisch uit de hoek komen, ze is een workaholic en ze neemt haar werk heel serieus. Bovendien lijkt ze de lastigste zaken op te lossen. Bijna iedereen van haar collega’s vindt dat het toppunt, maar dat lijkt haar niet te interesseren. Haar baas, commissaris Godley, een grijze adonis, heeft ze bewonderd tot ze ontdekte dat hij corrupt was. Dat maakte haar verdrietig en boos, maar tot nu toe houdt ze haar mond omdat hij nog steeds waanzinnig goed is in zijn werk. Maeve werkt samen met Josh Derwent, een gewezen militair die meer ruimte inneemt dan hem toekomt, en een seksist van het zuiverste water. Omdat hij hoger in rang is en meer ervaring heeft, betuttelt hij haar en dat vindt ze onuitstaanbaar. Maar hij is een fantastische politieman waar ze veel van kan leren. Hun relatie komt zwaar onder druk te staan wanneer ze de zaak van een seriemoordenaar op hun bord krijgen. De vrouwen worden gewurgd in hun eigen huis en omdat er geen sporen van inbraak worden gevonden, wordt er gedacht aan een moordenaar die vertrouwen opwekt en die weet hoe de politie denkt. De modus operandi vertoont gelijkenissen met een cold case van twintig jaar gelegen waarbij Josh Derwent een van de verdachten was. Is hij de gentleman killer? Om de hype en de hysterie van de media te omzeilen en de hoofdverdachte niet te verontrusten, wordt Maeve in alle stilte op de zaak gezet. Ze verdiept zich in de moord van 1992 en gunt Derwent zolang het voordeel van de twijfel. Terecht?
De vreemde bekende is goed geschreven. Het boek beslaat een tijdspanne van de week, uitgezonderd de flashbacks naar 1992. De lezer volgt het moordonderzoek stapsgewijs en het verveelt geen seconde. Dankzij de technologie is er steeds minder nodig om een zaak sluitend te krijgen, maar dat legt een zware druk op de technici die naar bewijsmateriaal moeten zoeken. Daarenboven is er ouderwetse speurwerk nodig om het net rond de moordenaar aan te spannen. Voeg daarbij een uitgebalanceerde karaktertekening en een spannende plot, en je krijgt gegarandeerd leesplezier.  [Myriam Bellens] Verberg tekst

Als er drie vrouwen worden vermoord, ontdekt men gelijkenissen met een moord van twintig jaar geleden. De hoofdverdachte van destijds was Josh Derwent, nu inspecteur en baas van rechercheur Maeve Kerrigan. Hoewel hij zich gedraagt als een bullebak ziet Kerrigan geen moordenaar in hem, maar de bewijzen tegen hem stapelen zich op. Ze besluit in het verleden te duiken om te kijken wat destijds gebeurd is en wat Derwents rol was. Derde, zelfstandig te lezen deel in een reeks rond Maeve Kerrigan (na 'Brandbaar' en 'Vergelding'*), een wat naïef opererende rechercheur. Het verhaal op zich is best onderhoudend, kent voldoende spannende wendingen voor een weinig eisende doelgroep maar mede door de matig uitgewerkte karakters die nergens echt sympathiek worden, is het ook tamelijk voorspelbaar. Het taalgebruik in deze thriller die vlot wegleest, is modern. Het boek is ingedeeld in een aantal dagen van de week met binnen zo'n dag verschillende hoofdstukken. Kleine druk.