Bram Botermans worstelt zich een weg door zijn puberteit. Volwassen worden is geen gemakkelijke klus: op school moet Bram zich staande proberen te houden tussen de brugpiepers en de uit de kluiten gewassen jongens die zich al scheren. Thuis moet hij opboksen tegen zijn vervelende broer. Op een dag krijgt hij van zijn moeder een dagboek. Bram vindt dagboeken echte meisjesdingen. Toch besluit hij om zijn lotgevallen op te schrijven. Hij vertelt over zijn sullige vriend Theo en over school, over de pesterijen van zijn broer, over de discussies met zijn ouders en... over de kaas.
Jeff Kinney ontwerpt online games, maar laat met zijn eerste jeugdboek Het leven van een loser zien dat hij ook een getalenteerd schrijver en cartoonist is. Het leven van een loser is grappig en vlot leesbaar. Bram Botermans doet een beetje denken aan Duupje, die de lezers van 'Zonneland' in de jaren '90 een glimlach op de lippen bezorgde. Het oudere publiek zal Bram eerder associëren met Cartouchke, een creatie van Luc Versteylen. De hilarische passages in het boek steunen op de onvolmaaktheden van Bram Botermans en op enkele onrealistische, absurde gebeurtenissen zoals het verhaal van de kaas. Daarnaast zitten er ook heel wat herkenbare verhalen in.
Het taalgebruik is jong, hip en gemakkelijk, waardoor kinderen het boek in één ruk uit kunnen lezen. Ook het lettertype en de indeling van de bladspiegel maken het lezen aangenaam, ook voor de minder geoefende lezer. De dagboekfragmenten worden voorzien van cartoons. Dit sterk beeldende karakter geeft aan het boek een extra cachet. Jammer is wel dat er noch een evolutie, noch een conclusie in het verhaal zit. De lezer komt niet te weten of de sullige brugklasser uiteindelijk uitgroeit tot een ander, zelfzekerder personage. Hij moet zich tevredenstellen met korte, grappige verhaaltjes, zonder enig inzicht te verwerven in het proces van het opgroeien. Plezier is desalniettemin gegarandeerd. [Sofie Van Gelder]

Logboek met de belevenissen van brugklasser Bram Botermans die er alles voor over heeft om geen loser te worden op zijn nieuwe school. Obstakels als een pesterige oudere broer, verstandige ouders, houterige vriend Theo en slungelige sukkels om hem heen maken het leven soms knap lastig. Met een grote dosis zelfoverschatting en een overdosis mislukte plannen en acties slaat de hoofdpersoon zich door het eerste schooljaar heen. De auteur weet zowel qua stijl als inhoud de prepubergedachten van Bram goed en pakkend te beschrijven. Zo begint de jongen al direct te melden dat dit vooral zijn moeders idee was en dat hij niet van plan is om gevoelens te gaan opschrijven. Hoewel Brams avonturen de lezer niet doen schaterlachen, verschijnt er altijd wel een glimlach (van herkenning) op het gezicht. Het logboek is met stift op lijntjespapier geschreven, waarbij het aantal woorden per pagina altijd laag blijft. Gemiddeld ruim een derde van de bladspiegel wordt gebruikt voor de bijpassende en eenvoudige zwart-witte cartoons. Ook zeer geschikt voor de mindere lezer. Vanaf ca. 10 jaar.