Velen zijn ongelukkig, maar lang niet al die ongelukkigen plegen zelfmoord. Wat drijft iemand net over die laatste grens: zichzelf te doden, uit het leven te stappen? Dat grote raadsel, waarover schrijvers ons mogelijk meer kunnen informeren dan anderen, drijft Jeroen Brouwers, gevierd schrijver van vele romans en non-fictie, al decennia lang. Al in 1983 publiceerde hij de eerste editie van het boek waarvan nu een geactualiseerde en fors uitgebreide versie is verschenen. Daarin zijn ook recentere zelfmoorden van Nederlandse schrijvers opgenomen, zoals Joost Zwagerman (2015) en Wim Brands (2016). In bijbehorend 'supplement' zijn twee andere bestaande werken met vergelijkbare thematiek plus enkele niet eerder gebundelde opstellen bijeengebracht. Samen vormen ze een fraaie set en leveren ze een uitvoerige doorsnede van de Nederlandse en buitenlandse literatuur langs de as van de dood, geschreven met veel empathie en passie. Voor wie van het barokke, soms wat pocherige proza van Brouwers houdt, is er veel te genieten. Als document over zelfmoord in de literatuur is het een unieke collectie. Verberg tekst