Het gebeurde in het Land van de Halve Maan. Toer en Ditta regeren het land met ijzeren hand. Azizi’s vader hangt hun portretten aan de muur. ‘Omdat het moet, zoonlief, omdat het moet’. Azizi plukt met zijn moeder jasmijnbloesems en zij rijgt ze met naald en draad tot bloemen en kransen. Op de binnenplaats van het paleis staat een grote kooi met blauwe vogels. Toer en Ditta vullen hun somptueuze leven met het vergaren van steeds meer rijkdom en het vangen en opsluiten van alle blauwe vogels. Onder hun bewind krimpen de mensen langzaam tot ze zo goed als onzichtbaar zijn, terwijl zijzelf opzwellen als luchtballonnen. Maar dan ontsnapt een klein blauw vogeltje uit de kooi. ‘Het is tijd’, vindt het. Azizi verzamelt voor hem alle jasmijnbloesems en samen vliegen ze naar het paleis. Met de naald in aanslag boren ze zich een weg door Toer en Ditta heen en al de gestolen rijkdom wordt de hemel in geslingerd. Ze bevrijden de blauwe vogels, de mensen krijgen hun normale omvang terug en de geur van jasmijn daalt over het land.
Azizi en de kleine blauwe vogel is Laïla Koubaa’s debuut. Je hoort in de openingszin: ‘niet zo lang geleden en niet zo ver hiervandaan’ de aanzet voor een averechts sprookje, eentje dicht bij ons bed en heel reëel. De schrijfster refereert duidelijk aan de Tunesische Jasmijnrevolutie, maar die klaarblijkelijke verwijzing betekent niet dat dit geen verhaal zou zijn met open plekken. Het kleine blauwe vogeltje dat de boodschap aan Azizi overbrengt, doet je aan Twitter denken, dat in de Tunesische revolutie een belangrijke rol speelde. Daarbij is de eindeloze slinger van aan elkaar geregen bloesems, waarmee het ver over land en zee reist en zijn doel bereikt, een passend en aantrekkelijk beeld. Maar is het vogeltje dat zijn vrijheid herwint niet ook de blauwe-vogel-van-het-geluk zoals in Maeterlincks sprookje? Koubaa dringt haar lezers geen betekenissen op. In de scène waar Azizi zijn moeder helpt bij het verwerken van de jasmijn, vat ze de dualiteit van een mooi land en een volk onder het juk van despoten, in één open zin: ‘Terwijl hij de draad rond een paar takjes draaide, dacht hij aan de portretten van Toer en Ditta en hij sloot zijn ogen.’ Ze heeft een mooie taal, Koubaa, en ze schrijft in verrassende beelden: ‘En de mensen konden weer ademhalen en groeiden als linzen, dansten als palmen en krulden als kalligrafieën.’
Het verbaasde mij dan ook dat Azizi en de kleine blauwe vogel na een aantal goed opgebouwde en aansprekende bladzijden over een onderdrukt land, zo gezwind op de oplossing afstevent. De redding van het land uit de greep van de tirannie, verloopt ‘pijlsnel’, jawel, en zonder een enkele struikelsteen. Te eenvoudig, vind ik, inhoudelijk in de eerste plaats. Waren en zijn de regimes waartegen de Arabische lente zich richt, niet veel te reëel voor zo’n triomfantelijk slot? En ik struikel ook over het beeld dat Koubaa kiest: een prik van de naald om  een verdorven systeem restloos te laten verdwijnen. Maar ook verhaaltechnisch zit deze afwikkeling niet goed: het personage van Azizi zou meer om het lijf hebben wanneer hij ook daadwerkelijk een rol speelde. De bevrijding is bovendien een te wezenlijk onderdeel van het verhaal om zo snel te worden afgedaan. Een prentenboek hoeft niet de ambitie te hebben om de problematiek van de Arabische landen te vatten, en wie de link met de Jasmijnrevolutie niet legt — de jonge kinderen voor wie het boek bedoeld is, bijvoorbeeld — houdt toch een mooie parabel over. Maar een verhaal van repressie zo snel en luchtig dichtschrijven met een happy end past zelfs niet in de literaire sprookjessfeer. 
De prenten, voornamelijk geschilderd in combinaties van warm geel en azuurblauw, zijn van de jonge, knappe illustrator Mattias de Leeuw, die in minder dan geen tijd zijn sporen heeft verdiend op de prentenboekenmarkt. Hij componeert boeiende, dynamische bladzijden waarbij hij de spread telkens optimaal benut. Hij laat taferelen over de bindmarge heen in elkaar overvloeien en combineert overvloed en drukte met stille eenvoud. De snelle beweging van de ruwe penseelstreken harmonieert perfect met de fijne pentekeningetjes. De Leeuw beheerst zijn wat nonchalant aandoende techniek; in een warreling van lijnen en kleuren wordt het oog altijd feilloos naar het focuspunt getrokken. Hij vat ook heel precies wat belangrijk is in het verhaal, in de dreiging die uitgaat van de enorme portretten van Toer en Ditta op de kleine man, bijvoorbeeld. En op de titelbladzijde al heeft hij de strekking van deze vertelling in een eenvoudig gekrabbeld pentekeningetje samengebald: in een grootse, dynamische beweging gaat diezelfde kleine man de verre blauwe vogel achterna. 
Dit prentenboek is in een mooi formaat uitgegeven door de jonge uitgeverij Book Island, die gerund wordt door de West-Vlaamse Greet Pauwelijn (zie De Leeswelp 2013 nr. 4, p. 152-155). Zij is gestart met het uitgeven van vertalingen van Vlaamse prentenboeken in Nieuw-Zeeland. Azizi en de kleine blauwe vogel is haar eerste eigen uitgave. Een opgemerkt debuut voor de schrijfster en haar uitgever dus. Ik hoop van harte om in de toekomst nog meer te horen van Koubaa en Pauwelijn.
[Jen de Groeve] Verberg tekst

Groot formaat prentenboek over een warm land dat geregeerd wordt door een dictator en zijn vrouw. Azizi is een al wat grotere jongen die helpt het land te bevrijden met behulp van een slinger van jasmijnbloemen, hiertoe opgeroepen door een kleine blauwe vogel. Het verhaal wordt beschreven vanuit Azizi. Mooie vergelijkingen geven aan hoe hij zich voelt: 'zo klein als een pijnboompitje in een glas muntthee'. Later dansen de mensen 'als palmen en krulden als kalligrafieën'. Misschien moeten begrippen als soek en medina aan kinderen worden uitgelegd. De tekeningen zijn met verf en krijt losjes neergezet en geven de sfeer van het warme woestijnland goed weer. Nonchalante zwarte lijnen geven de contouren aan van de figuren en voorwerpen, die opvallen door hun formaten. Hoe ongelukkiger de mensen, hoe kleiner ze worden afgebeeld. Wat belangrijk of machtig is, wordt groot getekend, zoals kleine kinderen dit ook doen. Jasmijn, de nationale bloem van Tunesië, waar ook de opstand in 2011 naar vernoemd is, speelt een belangrijke rol in het verhaal. De Vlaams/Tunesische schrijfster werd geïnspirieerd door de toenmalige gebeurtenissen. Vanwege de impliciete boodschap (vrijheid voor mens en dier) is dit prachtige prentenboek geschikt voor iedereen. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Azizi en de kleine blauwe vogel is een politiek sprookje voor jong en oud, geschreven door Laïla Koubaa, geïllustreerd door Mattias De Leeuw.

De schrijfster laat zich inspireren door de Jasmijnrevolutie van 2011 in Tunesië. Zijzelf verbleef als kind elke zomer in Tunesië en verhaalt hoe een kind de daar heersende dictatuur ervaarde. De kleine Azizi gaat de blauwe vogel achterna en maakt komaf met de heersende dictators in het land van de halve maan. De prenten van Mattias De Leeuw beelden dit perfect uit : grote opgezwollen vadsige dictators tegenover kleine subtiel geschetste mensjes die het volk voorstellen.

De tekeningen op zich zijn al voldoende om het verhaal te begrijpen, de beeldende taal maakt het geheel nog meer af, kortom een kunstwerk.

Normal 0 21 false false false NL-BE X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} Verberg tekst