De dertienjarige Koyoro — Koyo voor vrienden en familie — groeit op in Kamina, een dorp in het Ghanese binnenland. Net als veel leeftijdgenoten gebruikt hij elk vrij uurtje om te voetballen en droomt hij ervan om ooit in het nationale voetbalelftal te spelen. Omdat Koyoro’s vader ziek is, moeten hij en zijn broer Imano voor een inkomen zorgen. Daarom helpt Koyoro zijn oom af en toe in zijn batikatelier. Wanneer Koyoro’s voetbaltalent wordt opgemerkt door een spelersmakelaar, verandert zijn leven snel. Met zijn familie trekt hij naar Accra, waar hij een training volgt bij een voetbalacademie. Het is de bedoeling dat hij daarna kan worden verkocht aan een Europese club. Na slechts een paar wedstrijden komt zijn grote droom uit: hij mag in Brussel laten zien wat hij waard is. Op verzoek van zijn moeder gaat zijn broer Imano met hem mee als begeleider. Het succes waar Koyoro op hoopt, blijft echter uit. Door toedoen van de tegenstander loopt hij een blessure op waar hij wekenlang van moet genezen. De makelaar die hem naar België heeft laten komen, verliest zijn interesse en laat Koyoro en Imano aan hun lot over. Gelukkig komen zij mensen tegen die hen oprecht willen helpen. En hulp hebben ze zeker nodig, want op het moment dat ze vernemen dat hun vader overleden is, hebben ze geen geld voor de terugreis.
De feiten leveren al genoeg stof op voor een avontuurlijk, spannend verhaal, maar het is de verdienste van Marc de Bel dat hij er meer van maakt. Het boek gaat namelijk in essentie over het maken van keuzes, het ontdekken van wie je bent, het belang van tradities en de wijsheid van oudere generaties. De Bel heeft de uitspraken van de oma en andere familieleden van Koyoro, alsook toepasselijke citaten uit liedjes, mooi verweven met het verhaal. Een invloedrijke uitspraak van Koyoro’s oma is de volgende: 'In het leven moet men keuzes maken, Yoro. En kiezen is altijd verliezen. Maar als men zijn hart en de kriebels in zijn buik volgt, komt alles uiteindelijk goed. Diep in elke mens zit van bij de geboorte al wat hij later zal worden, net zoals in een zaadje al de hele boom zit en in het vale ei al de kleurige vogel.' In het begin jaagt Kyoro vooral zijn droom na om een internationaal bekend voetballer te worden. Nadat hij in Accra smoorverliefd is geworden op Musa, en in Brussel steeds aan zijn familie en aan Musa moet denken, beseft Koyoro dat er meer is in het leven. En ook dat hij meer talenten heeft die hij verder kan ontplooien. Dit inzicht maakt hem aan het eind meer de volwassen ‘Yoro’ dan ‘Koyo’, de naam die hij vooral verbindt met zijn jeugd. De warme omgeving waarin Koyoro opgroeit, en de inzichten die hij ten aanzien van tradities en keuzes opdoet, staan in schril contrast met waar het de voetbalmakelaars om gaat, namelijk voetbal en geld. De kritiek op hun praktijken is zowel tussen als in de regels te lezen.
De Bel vertelt het verhaal chronologisch in vier delen, die zich respectievelijk afspelen in Kamina, Accra, Brussel en wederom Kamina. Hij vertelt het verhaal in de ik-vorm vanuit het perspectief van Koyoro. Het taalgebruik is eigentijds zonder dat het plat wordt. De beschrijvingen van een verliefde Koyoro, of de Koyoro die aan zijn overleden oma terugdenkt, zijn prachtig. Ook opvallend is het gebruik van originele metaforen. [Karen Ghonem-Woets] Verberg tekst

Ghanees voetbaltalentje Yoro (13, ik-figuur) is de tweede zoon in een plattelandsgezin. Zijn droom is sterspeler worden in het nationaal elftal. Hij heeft nog een voetballende oudere broer, Imano, en een zusje. Vader, doodziek thuis, is zonder werk en moeder bestiert het straatarme gezin. Yoro, gescout door een voetbalacademie, wordt geselecteerd voor testwedstrijden in België, maar is verliefd op Musa. Toch vliegt hij met Imano naar Brussel, presteert er aanvankelijk goed, maar wordt in een match getackeld. Niet de blessure, maar heimwee, liefdesverdriet en naderend overlijden van vader, doen hen besluiten terug te keren naar hun geboortedorp. Tendensjeugdroman, waarin met name corruptie bij het scouten van minderjarigen en machtsmisbruik niet onbesproken blijven en engagement met kansarmen en respect voor traditie en opvoeding invoelbaar zijn. Erg breedvoerig wordt het fictieve relaas met de nodige humor en (ingehouden) spanningsmomenten verteld, chronologisch in overwegend korte zinnen met veel dialogen in eigentijds taalgebruik. Daarbij zijn de vele inlassingen van de cursief gedrukte (droom)mijmeringen van Yoro en songtekstfragmenten opvallend. Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

Kyoro, Yoro genoemd, groeit op in een klein dorpje in Ghana. Zijn vader is ziek en kan niet gaan werken. De oudere broer, Imano, doet af en toe klusjes; Yoro gaat helpen in het batikatelier van zijn oom. Het weinige geld dat ze verdienen, is onvoldoende om het gezin te eten te geven. Tijdens de vrije uurtjes voetballen ze samen met hun vriendjes. Daar wordt Yoro opgemerkt door een spelersmakelaar. Zoals elke jongen droomt ook Yoro ervan om ooit mee te spelen bij de Black Stars, het nationale voetbalelftal. Yoro wordt opgeleid in Accra met de bedoeling hem later te 'verkopen' aan een grote Europese club. Heel wat geld wordt geleend om met de familie de reis naar Accra te maken. Daar verblijven ze bij een kennis. Met de gezondheid van hun vader gaat het alsmaar slechter. Bij Yoro draait alles rond voetbal. Na de training probeert hij met z'n broer spulletjes te verkopen aan toeristen om geld binnen te brengen. Daar ontmoet Yoro Musa en hij wordt smoorverliefd op haar. Maar al heel snel krijgt Yoro de kans om naar België te vertrekken. Hij is te jong om alleen te reizen. Imano gaat met hem mee. In België worden ze opgevangen door Skippy. Hij laat de jongens aan hun lot over. Ze komen ze terecht in een wereld van armoede, drugs, ... Bovendien slaat het noodlot toe: Yoro wordt getackeld en is geblesseerd. Ze durven nauwelijks het thuisfront te verwitttigen want die hopen zo snel mogelijk op goed nieuws. De jongens hebben veel heimwee. Het grijze weer, de frieten in Brussel,... kunnen hen niet bekoren. Yoro kan niet aarden in dit trieste land.  Zijn broer Imano wordt echter verliefd en kan als jeugdtrainer aan de slag. Maar Yoro keert terug,...
Dit boek, geschreven in de ik-persoon, leest als een trein. Het is een leuk onderwerp waar nog niet zoveel over gekend is. Vele jonge sporters uit ontwikkelingslanden komen in het Westen tercht in een wereld van corruptie en machtsmisbruik. Je merkt de onderlinge strijd tussen de jonge voetballertjes. De korte zinnen en vele dialogen maken dat het boek heel vlot leest. Door het verhaal gaan de gedachten van Yoro dikwijls uit naar wijze uitspraken van zijn gestorven oma (zoals kiezen is verliezen).  Yoro volgt dikwijls de raad van z'n oma op. Deze gedachten staan cursief gedrukt evenals de liedjesteksten.
De realiteit wordt onverbloemd weergegeven. De bedrieglijke praktijken waardoor heel wat voetballertjes in de goot belanden, worden  realistisch voorgesteld. Dat is de sterkte van dit verhaal.
Verberg tekst