In dit grote vierkante prentenboek met harde kaft gaat het om Anton die indruk probeert te maken op een paar meisjes in de zandbak. Aan de tekst is dit niet meteen af te lezen, des te meer aan de tekeningen. Het jongetje komt vol zelfvertrouwen, met een schuine glimlach naar de lezer, aanlopen met allerlei spullen: een emmmer, een schepje, een grote auto. De meisjes reageren niet en spelen gewoon door. Pas als hij een flinke smak maakt, komen de meisjes in actie om hem te troosten met een koekje. Daarna mag hij ook meespelen in de zandbak. Op de laatste tekening komt Lucas in beeld. Zijn verschijning met enorme Mexicaanse sombrero, schep, emmer en racewagen doet het ergste vrezen. De reactie op het gezicht van Anton spreekt boekdelen. Volwassenen zullen ongetwijfeld het komische van de situatie herkennnen, al is de opvatting van de schrijver/illustrator nogal stereotiep (macho-jongetje, troostende meisjes). De illustraties zijn in hun eenvoud - ook in kleur, lijn en vlakverdeling - echter heel effectief en versterken de grap van het stoere ventje. Interessant is de vraag wat kleine kinderen uit dit verhaaltje halen. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst