De kip Helma moet tegen Pasen een sneeuwwit ei leggen. Maar wat ze ook probeert, Helma legt alleen gekleurde eieren en die wil niemand, toch? Maar Helma is een slimme kip en vindt er wat op: met een restje verf uit de schuur schildert ze één ei mooi wit, van een oude knuffelbeer haalt ze de neus af en zet die zelf op. Daarna trekt ze het bloesje van de beer aan en zijn twee witte sokken als hazenoren over haar lellen. Zo verkleed, laadt ze alle gekleurde eieren in een kruiwagen en verstopt ze op alle mogelijke plaatsen rond de boerderij. Als Mona de koe haar betrapt en haar voor een haas aanziet, zegt ze dat ze de eieren als paasverrassing voor de dieren verstopt. De volgende dag is iedereen stomverbaasd bij het zien van al die eieren. De koe zegt dat een haas ze verstopt heeft en de dieren beginnen wild enthousiast te zoeken naar nog meer eieren. En wanneer het het jaar daarna opnieuw Pasen wordt, heeft Helma, die nu uitsluitend witte eieren legt, opnieuw een heel goed idee... Dit pr…
Lees verder
De kip Helma moet tegen Pasen een sneeuwwit ei leggen. Maar wat ze ook probeert, Helma legt alleen gekleurde eieren en die wil niemand, toch? Maar Helma is een slimme kip en vindt er wat op: met een restje verf uit de schuur schildert ze één ei mooi wit, van een oude knuffelbeer haalt ze de neus af en zet die zelf op. Daarna trekt ze het bloesje van de beer aan en zijn twee witte sokken als hazenoren over haar lellen. Zo verkleed, laadt ze alle gekleurde eieren in een kruiwagen en verstopt ze op alle mogelijke plaatsen rond de boerderij. Als Mona de koe haar betrapt en haar voor een haas aanziet, zegt ze dat ze de eieren als paasverrassing voor de dieren verstopt. De volgende dag is iedereen stomverbaasd bij het zien van al die eieren. De koe zegt dat een haas ze verstopt heeft en de dieren beginnen wild enthousiast te zoeken naar nog meer eieren. En wanneer het het jaar daarna opnieuw Pasen wordt, heeft Helma, die nu uitsluitend witte eieren legt, opnieuw een heel goed idee... Dit prettig fantasieverhaal ontleent zijn kracht volledig aan de illustraties. Bladzijde na bladzijde ontvouwen de prenten de gevoelens en de ideetjes van Helma de kip in de prachtigste kleuren. Het kleurgebruik valt op door zijn helderheid, de figuren zelf door de grappige tekenstijl, die Ute Krause een bekroning door de Nederlandse Kinderjury en de Duitse Jeugdliteratuurprijs opleverde. De dieren -- hoewel niets menselijks hen vreemd is -- en de boerderij zijn erg herkenbaar getekend; de kippen en hun hokken bevatten een aantal fantasie-elementen die aan de illustraties net dat ietsje meer geven; telkens wanneer je de prenten opnieuw bekijkt, ontdek je nog iets nieuws. Helma ziet er als haas verkleed werkelijk subliem uit en betrekt op de laatste bladzijde, met haar knipoog en haar volle kruiwagen gekleurde eieren, de lezers mee in haar paashaascomplot. Schitterend prentenboek, dat jonge kinderen de ogen opent voor het paashaasverhaal zonder er evenwel afbreuk aan te doen. [Hilde Debacker]
Verberg tekst