Henri Loevenbruck is een Franse schrijver, componist en zanger. Hij schreef verschillende fantasyreeksen en ook boeken die losstaand kunnen gelezen worden. De nacht van de wolvin is het slotdeel van de fantasytrilogie Het geheim van de witte wolvin.
In het eerste deel van de trilogie vond het rondzwervende weeskind Aléa een ring met magische krachten. Op die manier verwierf zij de status van eerste vrouwelijke Samildanach, de opperdruïde. Uiteraard wordt dit niet op prijs gesteld door het selecte clubje mannelijke druïden dat al eeuwen de scepter zwaait. Maar toch is het niet uit die hoek dat ze signalen opvangt dat haar leven in gevaar is. Al snel blijkt dat een afvallige druïde Aléa en de ring wel erg graag in zijn bezit wil krijgen en hiervoor niet op een paar honderd mensenlevens kijkt. Toch weet ze uit zijn handen te blijven.
In het tweede deel van de trilogie staat er heel wat meer dan haar eigen leven op het spel. Heel het rijk is in gevaar en Aléa lijkt de enige te zijn die in staat is om vrede te brengen, ook al weet ze zelf helemaal niet hoe ze dit voor elkaar moet krijgen. Ze wordt bijgestaan door enkele goede vrienden (een vrouwelijke bard, een dwerg) en ook door de mysterieuze witte wolvin met wie ze een steeds betere band ontwikkelt.
In dit slotdeel wil Aléa in eerste instantie voor vrede zorgen in het rijk, een allesbehalve gemakkelijke opdracht. Op de koop toe merkt ze dat haar eigen krachten en die van de druïden langzaam afnemen, en dit terwijl Maolmordha, de afvallige druïde, Aléa op verschillende manieren probeert te verzwakken. Uiteindelijk zit er voor haar niets anders op dan de beslissende strijd met hem aan te gaan voor het te laat is.
Net als in de vorige twee delen worden de personages ook hier slechts heel oppervlakkig uitgewerkt, maar storen doet dat niet echt. Daarnaast komt de lezer te weten welk geheim de witte wolvin al zo lang voor zichzelf houdt, maar dit geheim houdt uiteindelijk minder in dan verwacht. Ook in dit boek speelt de wolvin blijkbaar enkel een bijrol en lijkt het erop dat Loevenbruck vooral op zoek was naar een titel en cover die aanspreken. Net als de vorige delen, is ook dit slotdeel vlot geschreven. Enigszins storend zijn echter wel de verhaallijnen die doorheen de verschillende delen van de trilogie geweven zijn en die beloven om in het laatste deel tot een apotheose te leiden, maar die uiteindelijk in mineur blijken te eindigen. [Cien Van Ranst] Masquer le texte

In dit derde en laatste deel van deze romancyclus trekt Aléa met haar vrienden en het Leger van de Aarde naar haar geboortestreek, Sarrland, in het noorden van Gaelia. Dit land, dat enigszins op het Ierland van de vierde eeuw lijkt, is verdeeld in een aantal graafschappen, die onderling om de macht strijden. Aléa trekt Sarrland binnen en weet met behulp van de magische ring de troepen van het christelijke Harcourt te verslaan. Dan wordt de koningin van Galacia vermoord. Een grotere oorlog breekt uit, maar Aléa triomfeert. Dan moet zij echter nog de afvallige druïde, de Maolmòrdna, verslaan. Zal zij hierin ook slagen? Deze niet bijzondere fantasyroman heeft de gebruikelijke ingrediënten van dit genre: een denkbeeldig land, een middeleeuwse sfeer, magie en een behoorlijke portie geweld. Ofschoon de wolvin Imela inderdaad een geheim heeft, speelt zij toch maar een zeer bescheiden rol. Hierdoor wordt de titel van de reeks nauwelijks gerechtvaardigd: alles draait toch om Aléa. Voor een goed begrip van de enigszins gecompliceerde machtsstructuren in Gaelia is voorin een kaartje van dit land opgenomen; achter in in het boek treft men nadere gegevens aan. Bestemd voor de liefhebbers van dit genre, die wel de voorafgaande delen gelezen moeten hebben. Kleine druk. Masquer le texte